20 مهر ماه ، بزرگداشت حافظ خواجه شمسُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (زاده ۷۲۷ هجری قمری – درگذشته ۷۹۲ هجری قمری در شیراز)، مشهور به لِسانُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُالْعُرَفا و ناظِمُالاُولیاء، شاعرفارسیزبانِ سده هشتم ه.ق شیرازاست. در اثرپذیری حافظ از قرآنتردیدی نیست، آنچنانکه بیشتر حافظپژوهان بر این باورند که مهمترین دلیل تخلص وی به «حافظ»، حافظ قرآن بودن است.اثرگذاری قرآن بر شعر حافظ از دو منظرِ صورت و معنا قابل بررسی است. حافظ از مهمترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسیزبانِ پس از خود شناخته میشود. در سدههای هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او به زبانهای اروپایینیز ترجمه شد و نامش به محافل ادبی جهان غربنیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصای دنیا برگزار میشود. در تقویم رسمی ایران۲۰مهر روز بزرگداشت حافظ نامیده شدهاست. دیوان حافظکتابی است مشتمل بر همه اشعار باقیمانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسیاست، اما اشعار مُلَمَّعو یک غزل تمام عربیهم در آن به چشم میخورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیاتاست. شعرهایی در دیگر قالبهای شعری مانند قطعه، قصیده، مثنویو رباعیهم در این دیوان هست. حافظ را در کتِ شیراز یا مصلای شهر بهخاک سپردند. در سال ۸۵۵ ه.ق پس از تسخیر شیراز بهدست ابوالقاسم بابر تیموری، بهفرمان وزیرش، مولانا محمد معمایی، بنایی بر آرامگاه ساختند.ظاهراً سپستر آرامگاه بزرگتر شده و بناهایی دیگر بر آن ضمیمه کردند.